ชาวอาณานิคมอเมริกันในยุคแรกอาจไม่มีไฟฟ้า ประปา หรือรถยนต์ แต่พวกเขาพบวิธีที่จะทำให้ชีวิตประจำวันง่ายขึ้นด้วยสิ่งของเหล่านี้
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้คนที่อาศัยอยู่ในอาณานิคมทั้ง 13 แห่งมีชีวิตที่ลำบากกว่าคนอเมริกันร่วมสมัย โดยไม่ได้รับประโยชน์จากสิ่งอำนวยความสะดวกที่ทันสมัย แต่ชาวอาณานิคมยังคงพบวิธีที่จะทำงานให้เสร็จ ทำให้ตัวเองสบายใจขึ้นอีกนิด และถึงกับมีความสนุกสนานบ้าง ตั้งแต่อุปกรณ์ทำฟาร์ม เครื่องครัว ไปจนถึงของเล่น สิ่งของ 13 ชิ้นนี้พบเห็นได้ทั่วไปในบ้านในช่วงยุคอาณานิคม
ถังดับเพลิง
ในสมัยก่อนแผนกดับเพลิง ชุมชนทั้งหมดได้รับมอบหมายให้ดับไฟ บ้านไม่กี่หลังไม่มีถังดับเพลิง ทำด้วยหนังหนาและเก็บไว้ที่ประตูหน้า ผู้คนเข้าแถวและส่งถังบรรจุน้ำจากมือหนึ่งไปอีกมือหนึ่งเพื่อดับไฟ ถังเปล่าถูกส่งกลับไปตามบรรทัดเพื่อเติมอีกครั้ง
Flail
เครื่องมือการเกษตรที่สำคัญนี้ประกอบด้วยแท่งไม้สองอัน—ด้ามยาวและไม้สั้นที่เรียกว่าสวิงเกิลหรือรูด—ต่อด้วยสายหนัง เชือก หรือโซ่สั้น ชาวนาในอาณานิคมใช้ไม้ตีหรือ “นวด” ข้าวสาลีและเมล็ดพืชอื่นๆ เพื่อเอาเมล็ดพืชและแกลบออก
เทียนไข Bayberry, Tallow และน้ำมันปลาวาฬ
สมัยก่อนไฟฟ้าใช้เทียนเป็นเครื่องประดิษฐานในบ้านยุคอาณานิคม หลายคนทำเทียนด้วยตัวเองโดยการต้มผลเบอร์รี่จากพุ่มเบย์เบอร์รี่และขูดขี้ผึ้งสีเขียวหนาออกจากด้านบน เกษตรกรและนักล่ายังรวบรวมและเก็บไขมันจากสัตว์เพื่อทำเทียนไข แต่เทียนที่สว่างที่สุดและยาวนานที่สุด (และแพงที่สุด) ทำมาจากอสุจิ ซึ่งเป็นวัสดุคล้ายขี้ผึ้งที่พบในหัวของวาฬสเปิร์ม
บัตรผ้าขนสัตว์
ชาวอาณานิคมส่วนใหญ่ไม่มี (หรือไม่มีเงินซื้อ) ผ้าที่ทำไว้ล่วงหน้า ดังนั้นพวกเขาจึงทำผ้าเอง มักมาจากขนแกะ ส่วนสำคัญของกระบวนการนี้คือ cardingซึ่งเกี่ยวข้องกับการดึงเส้นใยขนสัตว์ไปมาระหว่างแผ่นสี่เหลี่ยมบาง ๆ สองแผ่น (การ์ด) ที่ปกคลุมด้วยฟันลวด การสางผ้าที่พันกันและทำให้ขนทั้งหมดหันไปทางเดียวกัน ทำให้ปั่นด้ายได้ง่ายขึ้น
อ่านเพิ่มเติม: ชีวิตในเจมส์ทาวน์เป็นอย่างไร?
Hornbook
แม้ว่าเด็กผู้ชายหลายคนเรียนรู้ที่จะอ่านและเขียนจากพ่อแม่หรือรัฐมนตรีในท้องที่ และคนอื่นๆ ได้รับการศึกษาที่เป็นทางการมากขึ้น แต่ก็ถือว่าไม่จำเป็นสำหรับเด็กผู้หญิง เด็กยุคอาณานิคมหลายคนเรียนรู้อักษร ตัวเลข และพื้นฐานอื่นๆ (เช่น คำอธิษฐานของพระเจ้า) โดยใช้หนังสือฮ อร์นบุ ค แผ่นกระดาษติดบนแผ่นไม้ หนังหรือกระดูก และหุ้มด้วยแตรโปร่งบางๆ
ตัวอย่าง
ไม่มีเด็กสาวที่เติบโตมาอย่างดีในอาณานิคมอเมริกาคนไหนที่ไม่มีตัวอย่างของเธอ ซึ่งเป็นผ้าปักที่แพร่หลายซึ่งเธอได้ฝึกฝนทักษะพื้นฐานของการเย็บปักถักร้อย ตัวอย่างมีตั้งแต่ตัวอักษรและตัวเลขธรรมดาไปจนถึงบทกวี บันทึกครอบครัว และการแสดงฉากทางศาสนาหรืองานอภิบาลอย่างละเอียดถี่ถ้วน.
วังวน
หากไม่มีของเล่นที่ผลิตขึ้นหรือของเล่นอิเล็กทรอนิกส์ เด็กหลายคนก็เล่นกับเกมและของเล่นที่ทำจากวัสดุทั่วไปที่พบได้ทั่วไปในบ้าน วอร์ลิจิกเป็นของเล่นหมุนวนแบบง่ายๆ ที่ทำมาจากจานกลม (ทำจากกระดูก ดินเหนียว หรือแม้แต่กระดุมสำรอง) โดยมีเชือกร้อยเป็นเกลียวตรงกลาง โดยการดึงเชือกให้แน่นแล้วปล่อย เด็กๆ สามารถตั้งเสียงหึ่งๆ และส่งเสียงหึ่งๆ ได้
Pomander
เคล็ดลับในการทำให้บ้านมีกลิ่นหอมนี้มีขึ้นในยุคกลางของยุโรป ชื่อของมันมาจากภาษาฝรั่งเศสpomme d’ambreซึ่งแปลว่า “แอปเปิ้ลของอำพัน” ผลไม้ชนิดหนึ่ง—โดยปกติคือส้ม—จะประดับด้วยกานพลูและถูด้วยน้ำมันและเครื่องเทศเพื่อให้มีกลิ่นหอมเป็นพิเศษ Pomanders มักถูกแขวนไว้บนริบบิ้นและใช้เป็นเครื่องประดับโดยเฉพาะในช่วงวันหยุด
กระทะร้อน
บ้านในยุคอาณานิคมอาจหนาวจัดในฤดูหนาว ก่อนเข้านอน บางครั้งผู้คนจะอุ่นผ้าปูที่นอนด้วยการเติม ถ่านหินลงใน กระทะโลหะทรงกลมใส่ลงในเตียงของพวกเขา และเคลื่อนไปมาอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการเผาผ้าปูที่นอน เมื่อไม่ได้ใช้งาน กระทะอุ่นมักจะแขวนไว้ข้างเตาผิงในห้องครัว
ห้องเก็บเกลือ
ที่โต๊ะอาหารโคโลเนียลหลายแห่งห้องเก็บเกลือหรือ “เกลือยืน” ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลาง ตามธรรมเนียมที่นำมาจากยุโรปยุคกลางห้องเก็บเกลือยังระบุถึงสถานะของนักทานด้วย : ผู้ที่นั่ง “เหนือเกลือ” (ใกล้ปลายโต๊ะที่เจ้าภาพและปฏิคมนั่ง) เป็นแขกผู้มีเกียรติ เด็ก ๆ และแขกที่มีความสำคัญน้อยกว่านั่งตรงกลางหรือที่ปลายโต๊ะหรือ “ใต้เกลือ”
อ่านเพิ่มเติม: 7 เหตุการณ์ที่ทำให้ชาวอาณานิคมโกรธแค้นและนำไปสู่การปฏิวัติอเมริกา
คีมตัดน้ำตาล
น้ำตาลซึ่งเป็นสินค้าฟุ่มเฟือยในสมัยนั้นมักขายเป็นก้อนหรือโคนที่ แต่ละก้อนมีน้ำหนัก ได้ถึง 10 ปอนด์ เครื่องมือนี้เรียกอีกอย่างว่ากรรไกรตัดน้ำตาลหรือเครื่องตัดน้ำตาล อนุญาตให้ผู้คนตัดโคนชิ้นเล็กๆ เพื่อกวนในชาของพวกเขา หรือบดโดยใช้ครกและสากเพื่อทำน้ำตาลทราย
เทรนเชอร์
เมื่อพูดถึงการจัดโต๊ะโคโลเนียล สิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งคือการขุดร่องลึกก้นสมุทร จานไม้สี่เหลี่ยมหนา ๆ เหล่านี้มีช่องว่างตรงกลางสำหรับอาหาร ชาวอาณานิคมกินโดยตรงจากจานธรรมดา ๆมักใช้มือเนื่องจากเครื่องใช้ (นอกเหนือจากช้อน) ไม่ได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาจนกระทั่งศตวรรษที่ 18
นาฬิกาแดด
นาฬิกาและนาฬิกาหายากในอาณานิคมอเมริกา คนส่วนใหญ่อาศัยดวงอาทิตย์ในการบอกเวลาแทน ในการติดตามดวงอาทิตย์ขณะที่เคลื่อนตัวข้ามท้องฟ้าจากตะวันออกไปตะวันตก พวกเขาใช้นาฬิกาแดด อุปกรณ์โบราณเหล่านี้บอกเวลาด้วยเงาของตัวชี้ที่ดวงอาทิตย์ทอดลงบนแผ่นโลหะที่มีชั่วโมง และมีความแม่นยำเกือบเท่ากับนาฬิกาจักรกลของวัน อีกทางหนึ่ง ผู้คนจะขีดข่วนที่ขอบหน้าต่างหรือธรณีประตู ซึ่งระบุตำแหน่งของดวงอาทิตย์ตอนเที่ยง
